اگر در ناحیه ای که دارو تزریق می شود عفونت دارید، نباید از بوتاکس استفاده کنید. اگر عفونت مثانه فعلی دارید یا نمی توانید ادرار کنید (مگر اینکه به طور معمول از کاتتر استفاده می کنید) این دارو نباید برای درمان مثانه بیش فعال یا بی اختیاری ادرار استفاده شود.

سم بوتولینوم موجود در بوتاکس می تواند به سایر نواحی بدن فراتر از جایی که تزریق شده است پخش شود. لذا این مساله می تواند عوارض جانبی جدی و تهدید کننده زندگی ایجاد کند.

در صورت داشتن هر یک از این عوارض جانبی (تا چند ساعت یا چند هفته پس از تزریق) فوراً با پزشک خود تماس بگیرید:

ضعف عضلانی غیرمعمول یا شدید (به ویژه در ناحیه بدن که دارو تزریق نشده است)
از دست دادن کنترل مثانه
صدای خشن، مشکل در صحبت کردن یا بلعیدن
افتادگی پلک یا ابرو
تغییرات بینایی، درد چشم، چشم های شدید خشک یا تحریک شده (چشم های شما نیز ممکن است به نور حساس تر باشند)
درد یا فشار قفسه سینه، درد گسترش به فک یا شانه، ضربان قلب نامنظم
درد یا سوزش هنگام ادرار کردن، مشکل در تخلیه مثانه
گلودرد، سرفه، تنگی قفسه سینه، تنگی نفس
تورم پلک، پوسته شدن یا ترشح از چشم، مشکلات بینایی

عوارض جانبی رایج بوتاکس ممکن است شامل موارد زیر باشد:

ادرار دردناک یا دشوار؛ سردرد، گردن درد، کمر درد، درد در بازوها یا پاها؛ علائم سرماخوردگی مانند گرفتگی بینی، عطسه، گلودرد؛ مشکل در بلع؛ تب، لرز، بدن درد، علائم آنفولانزا؛ افزایش تعریق در نواحی غیر از زیر بغل؛ یا کبودی، خونریزی، درد، قرمزی یا تورم در محل تزریق.

همچنین برای اطمینان از بی خطر بودن بوتاکس برای شما، اگر تا به حال مشکلات زیر را داشته اید به پزشک خود حتما اطلاع دهید:

سایر تزریقات سم بوتولینوم مانند Dysport، Xeomin یا Myobloc (به ویژه در 4 ماه گذشته)
اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS یا “بیماری لو گهریگ”)
میاستنی گراویس
سندرم لامبرت ایتون
یک عارضه جانبی پس از استفاده قبلی از سم بوتولینوم
اختلال تنفسی مانند آسم یا آمفیزم
مشکلات بلع
ضعف عضلات صورت (افتادگی پلک، پیشانی ضعیف، مشکل در بالا بردن ابروها)
تغییر در ظاهر طبیعی صورت شما
مشکلات خونریزی یا جراحی (به خصوص روی صورت).
بوتاکس از پلاسمای اهدایی انسان ساخته می شود و ممکن است حاوی ویروس یا سایر عوامل عفونی باشد. پلاسمای اهدایی برای کاهش خطر آلودگی آزمایش و درمان می شود، اما هنوز احتمال کمی وجود دارد که بتواند بیماری را منتقل کند. از پزشک خود در مورد هر گونه خطر احتمالی سوال کنید.